Nr inw.: Depozyt IHKPAN- ZK/99A/1-2

Chronologia: Okres nowożytny przed II wojną światową

Wymiary: Grubość- 1 cm

Długość 13,3 cm

Szerokość 12,1 cm

Zachowana wysokość 5,5 cm

Wykonanie: Odciskanie w matrycy i wypał w piecu w wysokiej temperaturze (przekraczającej 900 stopni Celsjusza) a następnie polewanie białą polewą cynową?.

Surowiec: masa ceramiczną z drobnoziarnistą domieszką piasku i biała polewa cynowa?

Tym razem omawiamy obiekt wyjątkowo młody jak na standardy archeologii, bo datowany na okres przed II wojną światową. Obiekt ten to niewielki fragment kafla powlekany białą polewą. Został on odkryty w czasie badań wykopaliskowych prowadzonych przez Andrzeja Buko w roku 1973 na zamku w Sandomierzu. Odkryto go na arze 99A (obszar fosy zamkowej) w warstwie 1-2. Warstwy te tworzył ceglany murek związany z zabudowaniami gospodarczymi więzienia.

Wymiary: 8,5x13

Czas powstania: ok. 1935 roku

Zbiory Działu Literatury MZS

Nr inw.: MLS/1249

Technika zapisu: fotografia czarno-biała

Przedstawiamy unikatowe zdjęcie poety Kazimierza Przerwy-Tetmajera (z lewej) i pisarza Antoniego Zachemskiego przechadzających się po Warszawie, które znajduje się w archiwach Muzeum Zamkowego w Sandomierzu. Zdjęcie zostało zrobione około 1935 roku. Jego autor jest niestety nieznany. Obaj literaci, mimo znacznej różnicy wieku, prowadzili, jak widać, bardzo wnikliwą rozmowę. Zapewne to miłość do polskich gór połączyła ich dusze.

John Speed, Dirk Grijp, Londyn

pochodzenie: Londyn, Anglia

skala: 1: 1 400 000, podziałka liniowa

papier czerpany, miedzioryt

wymiary: miedzioryt 40,5 x 50,5 cm, kartusz 45, 5 x 54,0 cm

nr inw. MS-1984/H

Nr inw.: MZS/AW/1734 i 1735

Chronologia: szeroka X-XIII wiek, z możliwością ostrożnego zawężenia do XI-XII wieku.

Wymiary: 1- podstawa – 57 x 35 mm, wys. – 28 mm, waga – 61,99 g.

2- podstawa – 54 x 30 mm, wys. – 27 mm, waga – 53,02 g.

Surowiec: żelazo

Projekt: Andrzej Heidrich
Wymiary: 6,5 x 6,5
Zbiory Działu Literatury MZS
Nr inw. MLS/8/1
Czas powstania: lata 60/70 XX w.
Technika zapisu: druk

Ekslibris to znak własnościowy książki. Zazwyczaj ma on charakter ozdobny i wykonany jest w technice graficznej, z imieniem i nazwiskiem właściciela księgozbioru, bądź też nazwą danej instytucji. Typowy ekslibris jest zazwyczaj małą, zadrukowaną karteczką przyklejoną do wewnętrznej strony okładki. W prostszej formie może być także w formie pieczątki. Poza funkcją estetyczną, posiada także właściwości informacyjne, identyfikacyjne i ochronne. Przeważnie zawiera w sobie symbolikę w postaci herbu, godła czy też motta. Najstarsze znane oznaczenia własnościowe na tekstach piśmienniczych pochodzą ze starożytnego Egiptu.

Ekslibris Jarosława Iwaszkiewicza zaprojektował znakomity grafik Andrzej Heidrich, który projektował i ilustrował książki dla Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” w Warszawie. Był on także autorem wielu projektów znaczków pocztowych, dokumentów i banknotów (Wielcy Polacy, Królowie i książęta polscy).

Chronologia: XIII wiek

Wymiary:

1. Długość: 20 cm, grubość 2,3 cm
2. Długość 11,4 cm, grubość 2 cm
3. Długość 8,4 cm, grubość 1,8 cm

Wykonanie: gotowanie kości, aby oddzielić kawałki mięsa, a także nieco je zmiękczyć. Następnie wygładzenie, wywiercenie dwóch otworków do przewiązania do butów. 

Surowiec: kość śródręcza lub śródstopia końskiego lub bydlęcego

Nr księgi inw. MZS/H/3154

Autor: Cichocki Kacper

Czas i miejsce powstania: Kraków 1615 r.

Druk: B. Skalskiego

Materiał: papier, skórzana okładka

Stary druk

Cichocki Kasper. Alloquiorum Osiecensium sive variorum familiarium sermonum libri quinque: in quibus praeter examen anatomiae Cichocianae pro Societate Jesu ante triennium editae…

 „Rozmowy osieckie” to rozprawa o cofaniu się reformacji wśród szlachty, autorstwa Kaspra Cichockiego (1545-1616), teologa i polemisty katolickiego, kanonika kolegiaty sandomierskiej, proboszcza parafii św. Piotra w Sandomierzu, profesora na wydziale filozoficznym Akademii Krakowskiej. Jednego z najzdolniejszych pisarzy związanych z kontrreformacją sandomierską.

Nr inw.: MS-1037/a/

Chronologia:  4200/4300-3600/3500 BC

Przynależność kulturowa: kultura lubelsko wołyńska

Wymiary: długość drutu 127 mm

Surowiec: miedź

W zbiorach muzeum zamkowego w Sandomierzu znajdują się dwa fragmenty niewielkiego miedzianego skręcika. Podobne zabytki nie stanowią specjalnej nowości i pojawiają się stosunkowo licznie. Skręcik ten sam w sobie nie powinien być więc specjalnie wyjątkowy. Jednak ciekawy kontekst tego znaleziska i co można z niego wyczytać. Jest to przypadkowe jeszcze przedwojenne znalezisko. Na polu Walentego Ćwiartki w Sośniczach miano wyorać dwa niewielkie gruszkowate kubki oraz wspomniany już miedziany przedmiot. Prawdopodobnie pochodziły one, że zniszczonego grobu kultury lubelsko wołyńskiej.

Chronologia:

Przynależność kulturowa: odkryta na scytyjskim grodzisku producentami byli Grecy

Wymiary: Wysokość całkowita 613 mm; wysokość górnej części – 250mm; średnica dna (stopki) – 81 mm; głębokość stopki – 21 mm; maksymalna wydętość brzuśca – 373 mm; średnica podstawy szyjki - 140; średnica wylewu – 150 mm. Wyliczona pojemność amfory bez szyjki to 27,77 dm3 , a z szyjką – 28,83 dm3.

Surowiec: Ceramika

Raz do roku każdy naczelnik powiatu miesza w swoim powiecie krater, z którego piją ci wszyscy Scytowie, którzy zabili nieprzyjaciół; którzy zaś tego nie dokonali, ci nie kosztują tego wina, lecz siedzą nieuczczeni na boku, a jest to dla nich największą hańbą.

(Herodot, Dzieje, IV, 66)

Nr inw.: MS-1488/a/

Chronologia: B2D- około 1300 p.n.e

Przynależność kulturowa: kultura trzciniecka

Wymiary: grubość ok 3mm szerokość około 5mm

Surowiec: Szkło

Przez cały listopad można oglądać w naszym muzeum pierwszą odkrytą na ziemiach polskich grecką amforę z grodziska kultury scytyjskiej w Chotyńcu. Jest to odkrycie przybliżające świat antyczny i zmieniające dotychczasowe mapy kultur archeologicznych. Jednak w zbiorach Muzeum Zamkowego w Sandomierzu znajdował się już pewien obiekt pochodzący z dzisiejszej Grecji i to o kilkaset lat starszy od wspomnianej amfory.