Ekspozycja dostępna była dla zwiedzających od 28 października do 18 grudnia (została przedłużona do 18 grudnia, pierwotnie miała być prezentowana do 2 grudnia 2022r.).
Grodzisko w Chotyńcu jest jednym z najważniejszych stanowisk badanych przez Polskich archeologów w ostatnim dziesięcioleciu. Odkrycia na nim poczynione przesunęły granicę oddziaływania kultury scytyjskiej i za jej pośrednictwem greckiej daleko na zachód. Doprowadziły do zmiany podejścia do materiałów scytyjskich odnajdywanych na terenie polski południowo-wschodniej. Już wcześniej wysuwano hipotezy o innym podejściu tej ludności do tej części obecnej polski, ale wraz z grodziskiem mamy jednoznacznie poświadczoną fizyczna obecność tej ludności.
Scytowie przez Herodota byli opisywani, jako niezwykle wojowniczy, mieli pić z czaszek swoich wrogów, a w biblii zostali określeni, jako kara za grzechy. W VIII wieku mieli najechać tereny Azji Mniejszej i Palestyny docierając aż do Egiptu. Potem do IV wieku p.n.e. zajmowali tereny dzisiejszej Ukrainy oraz Rumunii skąd mieli prowadzić najazdy na sąsiadów. Szczególnie dobrze opisana jest ich wojna z Perskim królem Dariuszem, którego pokonali stosując technikę spalonej ziemi. Kres ich łupieżczej dzielności przyszedł z Filipem Macedońskim, który pokonał ich w serii kilku wojen. Osłabionych Scytów dobił najazd innego koczowniczego ludu Sarmatów, którzy stopniowo ich wypierali. Ostatnie Scytyjskie państwo założone na Krymie upadło na przełomie III i IV wieku n.e. na skutek najazdu Gotów i Hunów. Obecnie przyjmuje się, że językiem najbardziej zbliżonym do scytyjskiego posługują się mieszkańcy Osetii oraz Abchazji.
Wydaje się, że w świetle opisanej powyżej historii naświetlenie problematyki stanowiska w Chotyńcu, które wykazywało wielkie znaczenie w przenikaniu wspomnianych prądów kulturowych na tereny dzisiejszej polski jest zagadnieniem niezwykle istotnym.
Na wystawie prezentowana była między innymi odkryta w Chotyńcu grecka amfora na wino stanowiąca pierwsze tego typu znalezisko na naszych ziemiach. Dodatkowo obecne były między innymi miecz z Rozborza oraz repliki scytyjskich ozdób z kurhanu w Ryżanówce. Wystawa przedstawiała opracowanie przebiegu badań prowadzonych na stanowisku w Chotyńcu, ale również prezentowała kulturę scytyjską.
W obecnej sytuacji geopolitycznej naszą wystawą chcieliśmy wyrazić poparcie dla działań Ukraińców w obronnie ich dziedzictwa narodowego, do którego skarby kultury scytyjskiej również się zaliczają.
Wystawa prezentuje postać króla Władysława Jagiełły (monarchy ściśle związanego z Zamkiem Królewskim w Sandomierzu) w świetle twórczości Jana Matejki. Jej celem jest przypomnienie roli XIX-wiecznego malarstwa historycznego, jako narzędzia interpretacji narodowych dziejów i upowszechniania wiedzy historycznej.
Głównym założeniem ekspozycji jest edukacja i upowszechnianie wiedzy z zakresu historii, sztuki, ze szczególnym odniesieniem się do kluczowych momentów w dziejach Ojczyzny oraz dążeń niepodległościowych. Ukazanie związków pomiędzy sztuką, a historią, między potęgą Polski za panowania Jagiełły, a siłą oddziaływania malarstwa Matejki odzwierciedlającego dążenia niepodległościowe Polaków pod zaborami. Uwrażliwienie społeczeństwa na estetykę malarstwa czerpiącego ze źródeł historiograficznych oraz umożliwienie społeczności regionu kontaktu z szeroko rozumianą sztuką, a także edukacja kulturalno – historyczna młodzieży.
Na ekspozycji można obejrzeć 10 dzieł. Są to obrazy, rysunki, grafiki, których motywem przewodnim jest postać króla Władysława Jagiełły – władcy związanego
z Zamkiem Królewskim w Sandomierzu, które nawiązują do kluczowych wydarzeń historycznych z czasów jego panowania oraz do świetności dawnej Rzeczypospolitej. Między innymi można zobaczyć takie obrazy jak: "Władysław Jagiełło z Witoldem modlący się przed bitwą pod Grunwaldem"; "Chrzest Władysława Warneńczyka" czy też szkic do Bitwy pod Grunwaldem.
Z okazji zbliżających się świąt Wielkanocnych, Muzeum Zamkowe w Sandomierzu wyeksponowało jeden szczególny obiekt.
Rzeźbę Chrystusa Frasobliwego.
Rzeźba, drewno, polichromia, ok XVIII w., depozyt rodziny Kamockich.
Rzeźba przedstawiająca Chrystusa w koronie cierniowej siedzącego na kamieniu, przepasanego perizonium, z głową wspartą na prawej dłoni. Na ramionach Jezusa jest czerwony płaszcz nawiązujący do płaszcza królewskiego. Wizerunek ten nawiązuje do przygotowań do Ukrzyżowania i Męki Pańskiej, stąd nazywany jest także „bolesnym oczekiwaniem”.
Czytaj więcej: Chrystus Frasobliwy - wystawa jednego obiektu
Wystawa zorganizowana z okazji dwusetnej rocznicy zakończenia Sejmu Wielkiego, przybliżająca ten ważny okres w dziejach historycznej Ziemi Sandomierskiej.
Głównym założeniem ekspozycji jest przedstawienie sylwetek posłów i senatorów województwa sandomierskiego, ukazanie ich roli i dokonań we współtworzeniu nowoczesnego ustawodawstwa. Jednym z celów wystawy jest również pogłębienie refleksji nad znaczeniem suwerenności bytu państwowego oraz popularyzacja polskiej kultury i dziedzictwa narodowego przez pryzmat spuścizny Sejmu Czteroletniego, którego najważniejszym owocem było uchwalenie Konstytucji 3 maja 1791 r.
Wystawa została objęta honorowym patronatem Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Elżbiety Witek, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. dr. hab. Piotra Glińskiego oraz Marszałka Województwa Świętokrzyskiego Andrzeja Bętkowskiego.
Partnerzy wystawy:
Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Narodowe w Warszawie, Archiwum Główne Akt Dawnych, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Muzeum Narodowe w Kielcach, Archiwum Państwowe w Kielcach, Diecezja Sandomierska, Diecezja Kielecka, Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu, Biblioteka Diecezjalna w Sandomierzu, Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega, Biblioteka Jagiellońska w Krakowie, Parafia św. Antoniego w Stopnicy Kątach-Starych, Parafia p.w. św. Tekli w Krzyżanowicach, Biblioteka Naukowe PAU i PAN, Pan Michał Jasieński, Pan Michał Popiel.
Kurator wystawy: dr Mikołaj Getka-Kenig
Asystent kuratora: Karolina Gara
Wystawa dostępna od 4 kwietnia do 3 lipca 2022 r.
Czytaj więcej: Szlachta sandomierska na Sejmie Wielkim 1788-1792
Wystawa prezentuje plon ostatnich dwóch lat intensywnych starań w realizacji głównej muzealnej misji. Zgromadzono na niej obiekty pozyskane w wyniku przekazów, zakupów, bądź darów i wpisanych do inwentarza sandomierskiego Muzeum Zamkowego w latach 2020-2021.
W Dziale Sztuki znalazło się w tym okresie dużej klasy dzieło, czyli „Jeździec na siwym koniu” Piotra Michałowskiego. Muzeum może pochwalić się pracami Macieja Topolskiego, Jana Nepomucena Lewickiego, Stanisława Kamockiego, czy Zdzisława Lenartowicza, oraz zbiorem plakatów Alfreda Hałasy. Nowe obiekty wzbogaciły także zamkową kolekcję sreber – przedmioty światowej sławy złotnika Josefa Carla Klinkoscha oraz wyroby rzemieślników berlińskich.
Dział Historii pozyskał m. in. brakteat z kroczącym orłem, wybitym w Sandomierzu za czasów Władysława Łokietka oraz dokumenty dotyczące Sandomierszczyzny z XVIII, XIX i XX wieku, w tym pismo kasztelana sandomierskiego Pawła Popiela oraz pochodząca z okresu II wojny światowej karta zwolnienia z więzienia sandomierskiego (mieszczącego się wówczas w Zamku).
Z kolei Dział Literatury prezentuje na wystawie przede wszystkim zabytki epistolarne: listy związanej z Sandomierzem poetki i tłumaczki Ludmiły Marjańskiej, jak również listy Marii Iwaszkiewicz, córki Jarosława. Ich dopełnieniem są rękopisy Wincentego Burka i Stanisława Młodożeńca.
Czytaj więcej: Wystawa „Nabytki Muzeum Zamkowego w Sandomierzu 2020-2021”
